İşte sonunda oradaydım köprünün kenarında ,karanlık deniz aşağıdan seyrediyordu beni, ben ise son bir kaç kez daha dünyanın kirli oksijenini ciğerlerime dolduruyordum hayatımı düşünüyordum düşündükçe gözümden yaşlar süzülüyordu neden normal biri olarak hayata gelmedim diye sordum kendime, bende orta halli bir ailede, sıradan bir okula giderek sıkıcı günler geçirerek büyüyen sonra kendi mesleğini kurmuş hayatının aşkını bulmuş ve öylece yaşayan biri olmak yerine hayat neden beni bu şekilde ölmeye zorluyordu Hayatın adaletsiz olduğunu bir kez daha kazımıştım beynime Önümde duran demirlerin üstünden geçtim artık hiç bir engel yoktu karanlık dalgalara karışmam için...