Karmakarışık

Sabah kahvemi balkonda içerken apartmanımızın önünde duran son model siyah arabaya takılmıştı gözlerim. Bu mahalleden olmadıkları o kadar belliydi ki... Zengin züppeleri deyip mutfağa geçtim. Kapı var gücüyle çalınana kadar mutfakta kendime omlet
hazırlıyordum. Babam yine borç para istemeye gelmişti anlaşılan.Babama saydırmaya başladım kapıya doğru giderken. Tam kapının kulbunu açıyordum ki aklıma gelen şeyle kalakaldım. Problem şuydu ki babam asla sabahın köründe kapıma dayanıp borç para istemezdi. Çünkü bir yerlerde sızıp kalmış olurdu. Boş bulunmamı fırsat bilen adamlar içeriye doluştu. Dehşet içinde içeriye giren iki adama bakarken arkalarından gelen diğer bir adama yol vermeleri üzerine bakışlarımın hedefi değişti.
" Demek saçlarını boyatıp,kestirince seni tanıyamayacağımı zannettin Azra."derken adam gülümsüyordu. Adamın sert yüz hatları gerçekten korkunçtu ve ortada bir yanlış anlaşılma vardı adam beni ikizimle karıştırıyordu."Şimdi benden aldıklarını geri ver küçük sürtük."