ZEVAHİR

Kapının önüne siyah bir Mercedes yaklaştı. Şoför yanından bir adam indi. Bir dakka bu Yekta'yı ilk gördüğümde de yanında duran çocuk değilmiydi.Bu çocuğun burada ne işi vardı?Eğildiğim yerden kalktım.Süpürgeyi bir kenara bırakıp elimin tersiyle terimi sildim. Kafamı arabaya çevirdiğimde şoför koltuğundan birisi daha indi.Bu sefer daha büyük bir şoka girdim.Karşımdaki Yekta değil miydi? Arabanın kapısını kapatıp kafasını kaldırdığında göz göze geldik.O da şoka uğramıştı. Şaşkınlığını bir kenara bırakıp bir iki adım attı.Kırgınlık ve birazda merakla sordu*Kardelen burda ne işin var? *Hüznünü anlayarak utancımdan başımı eğdim*Burda çalışıyorum *merakla ona dönerek *Asıl senin burada ne işin var? * dedim. *Ne demek.derken yanındaki çocuk onun sözünü kesti. *Yekta deden dedi ya hani çalışıp borçlarını ödiyecekler bu büyük kız işte* diyerek eliyle beni işaret ettii.Benim anlamadığım Yekta bu konağa nie gelmişti. Sanki acı çekermişçesine *nasıl * dedi. Sonra o çocuk yanına gitti ve kulağına bir şeyler fısıldadı.O an Yekta kahrolmuşa benziyordu. Ne demişti de Yektayı da bu kadar üzümüştü? Yekta şok içinde bana bakarken.Ben de olaya anlam veremiyerek tam bir şey diyecektim ki o yanındaki çocuk tüm sorularımın cevabını verdi *ben Mervan bu da Yekta Berzan ağanın torunu*. Ne demişti? Yekta bana şokla bakarken bende aynı şekilde ona bakıyordum.*Bu doğru mu? *dedim sessizce cevap yok işaret parmağımı dudağına bastırdım ve * Ben bunu hak edecek ne yaptım * hiç bir renk karışımının bulamayacağı tenine sert bir tokat indirdim ve *MEĞER BEN SENİN ZEVAHİRİNE İNANMIŞIM * diyerek gittim nereye gittiğimi bilmiyerek...