Miłość to płonący ogień

Nie jestem w stanie opowiedzieć mojej historii w kilku słowach. Jest tego za dużo, pomimo mojego dwudziestotrzyletniego życia. Nic co tu napiszę, nie będzie odzwierciedlało moich uczuć. Ale może zacznijmy od początku.
Powiem, tak prawie cała moja rodzina nie żyje, tak naprawdę z własnej głupoty. Matka była sędzią i niestety czasami nie potrafiła poprawnie wybrać i zadarła z niewłaściwym ludźmi. Za to mój ojciec był radnym i niestety postanowił wyburzyć budynek, który zamieszkiwali niewłaściwi ludzie. Cóż wystarczył jeden wieczór. Bal, który organizowała moja rodzina i bomba. Wtedy miałam osiem lat i nie miałam wstępu na takie organizacje, ale ten dziwny zakaz uratował mi życie. I w ten oto sposób trafiłam pod skrzydła wujka Pawła, który przywitał mnie z otwartymi ramionami. Tak wiem, pewnie pytacie, czemu on nie zginął, wujek Paweł był czarną owcą w rodzinie i nie obchodziły go etykiety, które przyklejało nam społeczeństwo. Był on wspaniałym bokserem, ale jestem pewna, że to nie było jego jedyne zajęcie, lecz ja nie chciałam w to wnikać. Jeden z jego wrogów wyjątkowo niebezpieczny postanowił, dać nauczkę mojemu wujkowi Królowi Pawłowi grożąc mi. Kiedy zrobiło się naprawdę niebezpiecznie, postanowiłam spakować się i wyjechać i tak też zrobiłam. Przez ostatnie pięć lat moje życie było poukładane. Praca dla kościoła, pomoc ubogim i wolontariat. Nie mogę narzekać na to, że jestem samotna, gdyż to jest moja kara. Jest ze mną Bóg. Przynajmniej tak sobie wmawiam, dopóki, nie spotkałam jego.
Gdybym widziała, że tamten feralny koncert skończy się w taki, sposób nigdy bym nie wzięła w nim udziału.

👉 Okładkę wykonała KatieBrillare