ESLAF
  • Reads 105,467
  • Votes 6,147
  • Parts 16
  • Reads 105,467
  • Votes 6,147
  • Parts 16
Ongoing, First published Oct 30, 2020
Mature
"Benden nefret ediyorsun. Ama bana ait gibi gözüküyorsun."

Keskin, kısık bakışlarının altında gerildiğimi hissettim. Bakışları alev alev yanan bir kömür kadar sıcak ve bir o kadar karanlıktı.

Emir Cihandar'a ait olmak.

Bir eşya gibi değil, bir esir gibi değil, bir intikam gibi değil.

Bir duygu gibi, bir dokunuş gibi, bir ruh gibi.

Tehlikeyle parıldayan kara gözlerine bakarken, "Sana ait değilim," diye bastırdım.

Bakışları vücudumu ağır ağır inceledi. "Gözüküyorsun dedim, öyle olduğunu iddia etmedim."

"Edemezsin zaten." 

Sanki bakışlarıyla soyuyormuşcasına ateş saçan irisleri bedenimden gözlerime çıktığında güç oradaydı. "Eğer iddia edersem zaten..." Sırtını doğrultup geniş kaslı vücudunu öne doğru eğdi. "Aksine hiçkimsenin gücü yetmezdi."

Alttan gözlerimin içerisine bir yangını başlatır gibi baktı. "Mira Alemşah, eğer benim olsaydın. Değil tüm dünya, sen bile kendini benden alamazdın."


#eslaf


•••

Wattpad'de ESLAF adında ilk yazılmış hikayedir.
All Rights Reserved
Sign up to add ESLAF to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
103 GÜN by fundaygoodday
39 parts Ongoing Mature
07.04.2020 Geçmişi ardımda bırakıp önümü döndüğümde bile karşıma geçmişim çıkıyordu. Tüm yönlerim artık birbirine karışıyordu ve ben doğru yönün neresi olduğuna bir türlü karar veremiyordum. Etrafımda bir fırtına vardı. Beni oradan oraya savurup gücümü azaltıyordu. Bir sokağın ortasında gece göğsümün üstüne çökmüşken rüzgâr yüzüme çarpıyordu. Yan yana dizili evlerin bazılarının ışıkları açıktı. Sokakta evler, arabalar varken bile sokak terk edilmiş gibi duruyordu. Gece sokağın üzerinden çekilmişti ama güneş bu sokağı çok önceden terk etmişti. Karanlık hep buradaydı. Karanlık benim olduğum yeri esir alırdı. Gözlerime bakmazdı, gözlerimi hapsederdi. Kulaklarımı tıkamazdı, sesleri duymamı isterdi. Elimi ve kollarımı bağlamazdı; hareket edip bir yerlere çarpmamı keyifle izlerdi. Karanlık her zaman o adamın bedenine bürünürdü. Bana bakar, beni görür, beni arar ve beni her zaman bulurdu. Konu o oldukça dünya gerçekten de küçülürdü. Tüm ihtimaller yanar, yok olur ve onun kötülükleriyle tekrardan var olurdu. Sanki beni herkesin gördüğü bir yerde öldürse, dudaklarından adım nefretle dökülse, ellerinde kanım olsa ve gözlerinde nefes alırkenki son görüntüm belirse bile bir şekilde herkesi, kendisinin masum olduğuna inandırabilirdi. Ölmekten korkarken, bir ihtimal uğruna her şeyi hiçe sayarken, o kadar kötülüğün içinde onu tanıdım. Bana gülümsedi, beni gülümsetti, bana sarıldı ve göğsünde uyumama izin verdi. Uykularımı kaçıran korkularımın içinde bana uyumayı öğretti. Kötü olma ihtimalini her yüzüne vurduğumda beni anlayışla karşıladı. Tenim tenine değdi, benden alınan birkaç saati avuçlarımın içine koydu ve elleriyle ellerimi korudu. Cümleler dudaklarımdan dökülemedi ama o gözlerini kapatıp beni hep dinledi. ⌛ Tüm hakları saklıdır.
You may also like
Slide 1 of 10
BANA AŞIK ÖL  cover
Evin ve Azad cover
YAZGI  cover
PANZEHİR cover
BURÇLARIN   YÜZ(DE)LERİ ~ TAMAMLANDI ~ cover
VİSAL  cover
OYUN SONU cover
Yargı (Savcı 2) cover
ŞEHADET cover
103 GÜN cover

BANA AŞIK ÖL

15 parts Ongoing

"Eğer bu yatak benim mabedime giden bir yolsa tapınağım sensin." diye fısıldadı, sesi koyu bir gecenin içinde yankılanan bir dua gibiydi. Gömleğini odanın bir köşesine fırlattığında pantolonu dışında çırılçıplak, fütursuz ve bir o kadar da apaçık karşımdaydı. Onu soluksuz izledim. "Eğer burası benim inancımın sınırlarıysa sen de sorgusuz teslim oluşumun tek sebebisin." Gözleri gözlerime kenetlenmiş, elleri tenimde sabırsız bir sabırla bekliyordu. "Eğer bu bir inanışsa benim taptığım sensin." ❝Bana aşık olma, bana aşık öl. ❞