Birşeyin olmaması için hiç çaba göstermedim zaten istediğimde olmayacak şey yoktu.Bende istemek harakete geçmek değil istiyorum demekti.Bu gücün yolları cesaretten geçiyordu,bendede cesaretten bol bişey yoktu, tabi birde param dışında.Uzun zaman sonra okula uğramıştım,hoca derste başarmanın yolunun çabalamak gibi zırvalarla sınıftakilerin kafasını ütülüyordu,pür dikkat onu dinlerken durumu gördüğünüz üzere kendi açımdan değerlendiriyordum,demekki neymiş kısa boylu kaltak hocacım o işler öyle olmuyormuş.
Keyfim yerindeydi,okuldaki herkez yerini biliyordu.Ki okul dışındakilerde yerini bilirdi ya orası zaten ayrı bir konu...ben Alis Kahraman, övünmek gibi olmasın ismimi duyanlar ağızlarını adımı anmadan bol suyla çalkalarlar...şu badboy'durumunu biliyorsunuzdur,size yemin ediyorum öyle bir çocukla hiç karşılaşmadım ve sizi uyarıyorum buraların badgirl'i ben oluyorum...
Koridorda geniş geniş yürürken sıradan liseli hayatımı renklendirmek adına ağır ergenlere takılmanın hiçbir zararı olm
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."