SADECE SEN

"Ve hayat yine iki zıt karakteri birbirine bağladı."

#
Sokak lambasının aydınlattığı ışıktan gördüğüm kadarıyla buz mavileri duygusuz bir şekilde bakıyordu gözlerime.Bu kadar sakin kalmasından, hiçbir şey olmamış gibi davranmasından nefret ediyordum.

Üç adımda aramızda ki mesafeyi kapatıp tüm gücümle omzuna yumruk attım.Yerinden bile kıpırdamamıştı gelişmiş vücudu onun aksine benim yumruk attığım elim sızlıyordu acıdan.

"Ben senin gözlerinin en derinliklerinde ki sevdada kaybolduğumu zannederken meğer koca bir yalanın içinde kaybolmuşum."Elimin acısını umursamadan bir yumruk daha attım.Bir daha...Bir daha...

Ne sözlerim etki ediyordu ona ne de vuruşlarım.Yumruk yaptığım ellerimden tutup sıkıca sarıldı bana.Gözyaşlarımdan önümü göremiyordum.Çırpınmalarım boşunaydı biliyordum daha çok kez yarı yolda bırakacaktı beni.Bana sarıldığı kollarından tutup kendi bedenimden uzaklaştırdım.Bir iki adım geri adım atıp soluk kahvelerini sevdiğim adama çevirdim.

"İnsan en çok ne zaman canı yanar,pişman olur biliyor musun Yağız?"kısık çıkan sesime lanet ederek sözlerime devam ettim.Büyük bir ciddiyetle ağzımdan çıkacak olan sözcükleri bekliyordu.Canı yanacaktı ama bilmiyordu ki ben çoktan yanıp kavrulmuştum.

"Senin yarım bıraktığını başkası tamamladığında."Gözleri acıyla kısıldı.Elleri yanında yumruk halini aldı.Yüzüme acı dolu bir gülümseme kondurup karşımda pişmanlık dolu gözlerle bana bakan adama son defa bakıp arkamı döndüm zorlukla.

"Ben bir başkasıyla tamamlandığımda elbet bu acıyı iliklerine kadar hissedeceksin!"Sesim bu sefer istediğim gibi çıkmıştı.Soğuk ve net...Arkamda bir enkaz bıraktığımı varsayarak hızlı adımlarla gözyaşlarım eşliğinde sokağı terk ettim.

###

Meyran mahallesi acı bir sevdayı daha en derinliklerine gömecek miydi?

Yoksa bu sevda karşılık bulup herkesin dilin