bezdenna dziura przepełniona ciemnością

❗️Opowiadanie jest wymyślone, jednak zostało napisane na bazie moich przeżyć. Dlatego krótko się przedstawię: ❗️

Jestem dziewczyną, od roku zmagającą się z depresją. Mam za sobą próbę samobójczą. I choć wylądowałam w szpitalu - ostatecznie dobrze się skończyło.
Od niedawna zaczęłam mieć ataki paniki i napady lękowe. Z kolei teraz mój nastrój szaleje, psychiatra podejrzewa u mnie chorobę dwubiegunową, jednak ze względu na mój wiek, diagnoza nie będzie taka łatwa.

Ta książka powstała:

1. Po to, bym mogła odciążyć nieco umysł.
2. Żeby więcej osób zdało sobie sprawę z powagi chorób psychicznych i nauczyło się pomagać.
3. Żeby osoby z podobnymi problemami nie bały się zgłosić o pomoc.

„Nie spodziewałam sie, ze kiedykolwiek to napisze. Wiecie, wam wszystkim wydaje sie, ze doskonale mnie znacie. Ale prawda jest inna. Nie znacie mnie wcale.

To może najpierw wasza wersja?

Alex. Siedemnastoletnia dziewczyna o krótkich, brązowych włosach i niebieskich oczach. Bardzo popularna. Przynajmniej jakieś dwa lata temu, gdy była nowa w szkole. Otwarta, ciekawa świata, sympatyczna. Psychofanka jednego z rockowych zespołów. Trochę irytujący bywa fakt, że nie często da się ją wyrwać z domu, ale to dlatego, że często ma gości. Jest bardzo utalentowana. Ma chłopaka, jest liderem drużyny koszykarskiej. Ale nie są typową parą - to zderzenie dwóch silnych charakterów. Ale... i tak są razem uroczy. <3

Moja wersja?

Alex. Siedemnastoletnia dziewczyna o wiecznie potarganych włosach i podkrążonych oczach. Boję się ludzi, boję się świata. Chwilowym ukojeniem jest dla mnie ukochana muzyka. Nie wychodzę z domu. Zamykam się. Nie chcę widzieć świata, którego tak się boję. Talent? Jaki, kurwa, skoro moim jedynym talentem jest zaśmiecanie innym życia? Mam chłopaka. Jest moim przyjacielem. Oparciem w trudnych chwilach. Ale czy to dobrze, że mam chłopaka w chwili, gdy próbuję rozwi