RUHUMUN İZİ 🥀

Kalmak istedim, hep yanında kalmak istedim.

Gözlerinde kalmak, yüreğinde kalmak, sol yanında, ömründe kalayım istedim. Gitmem için onca bahanem varken, kalmak için sebepler yarattım kendime. Hep kaldım, varlığında da kaldım yokluğundada. Zaman dedim, olur dedim, gelir dedim. Bir tek sözün, bir cümlen yeterdi bir ömür beklemeye. Gelmedi...

Olsun dedim, sessizdir anlatamaz, zaman dedim.

Her defasında canım biraz daha yandı, biraz daha büyüdü içimdeki "sen" yaram. Senden habersiz ağlayıp, sana gülüşlerim, sana kırılıp kendime küsüşlerim şahittir.

Seni sessizce sabırla sevişime senin dışında herkes şahittir, en başında ise Allah şahit.

Sonra ne gördüm biliyor musun?

Benden esirgediğin sözleri başkalarına kurabildiğini gördüm. Bana ördüğün duvarlarını başkasının yıkabildiğini gördüm.

Benden sakladığın yüreğini başkasına açabildiğini gördüm.

Asıl mevzu, beni sevmediğini gördüm.

Kalk dedim, önce gururunu sonra kendini topla yerden ve git dedim kendime.

İçimde belki de hiç geçmeyecek olan bir yarayla gittim senden. Kendi yolumu bulmaya gittim.

Bir daha görmeyeceksin beni, duymayacaksın sana dilsiz sesimi.

Buğulu gözlerim dalmayacak artık gözlerine.

Ben olmayacağım artık hayatında.

Herhangi bir keşken, bir pişmanlığın olur mu sonrasında bilmem.

Biz olabilirmiydik onu da bilmem. Ama "keşke" yaşayarak öğrenseydik...

Ben en uzaklarda her zaman duama katacağım seni. İyilik, güzellik ve sevgi dileyeceğim sana ömrüm yettiğince. Ve sen hayatta hiçbir zaman "beni hiç çok sevmediler" demeyeceksin..

Çünkü ben seni çok sevdim...