KIR PAPATYASI

Benim adım Cemre...

Atmaca'nın deli kızı Cemre...

Babasının prensesi Cemre...

Annesinin kuzusu Cemre...

Abisinin boncuğu, arkadaşlarının göz bebeği Cemre...

En önemlisi de Poyraz'ın papatyası Cemre...

10 yıl önce bir kötülük yapıldı bana, kopardılar yapraklarımı attılar kalan gövdemi yere, acımadan ezip geçtiler üstümden.

Ölüme terk ettiler beni ama unuttukları bir şey vardı.

Papatyalar solsada kokmaya devam ederler solduranlara inat.

10 yıl önce Cemre'yi öldürdüler, bir masal kaldı benden geriye.

Şimdi Cemre Güntay'ı, o 15 yaşında ki hayat dolu kızı arkamda bırakıp çıktığım Atmaca'ya 25 yaşında intikam için dönen Masal Özdemir olarak geliyordum.

🌼🌼🌼

Mahallenin ortasında adımlarımı durdurduğumda etrafta göz gezdirdim.

Her yer aynıydı.

Her yer Cemre kokuyordu...

Gözlerim tam karşıda ki pastaneyi buldu.

Cemre pastanesi...

Önce anne kokusu geldi burnuma, sonra kendisi çıktı unlu elleriyle.

Gözlerimden birer Cemre düştü yere...

Göz göze geldik bir kaç saniye takılı kaldı gözleri gözlerime.

Tanıdı mı beni?

İmkanı yok Masal kendine gel.

Sonra İlk aşkım, babamın sesi duyuldu...

"Yasemin kekler pişti."

"Geldim geldim."

Annem çekti gözlerini benden ve gitti ardına bakmadan.

Ah annem geldim, geldim ama senin kızın olarak sana gelmedim. Bu mahalleyi yakıp yıkacak bir hırsla geldim.