Hıçkırıklarımın arasından, "bırak beni!" Diyerek onun sesinden biraz fazla bağırdım. Tam o sırada sol yanağıma aniden tokat attığında daha çok bağırmaya başladım. "Bırak beni pislik!" Dedim. Ardından sağ eliyle ağzımı kapattı. Gömleğimin düğmelerini yavaş hareketlerle açmaya başlayınca bağırmak, çığlık atmak istiyordum ama yapamıyordum. Onun yüzüne karşı atamadığım çığlıklarımı içimden atıyordum. Gömleğimin düğmelerini yarıya kadar açtığında başını boynuma gömüp öpmeye ve emmeye başladı. Gözyaşlarım benden istemsizce akıp kaçıyordu. Onları yakalayamıyor, onlara durun diyemiyordum. Sessiz sedasız, tek tek akıp gidiyorlardı. Eli pantolonumun düğmesine gittiğinde daha fazla dayanamayıp elini ısırdım. İnleyip aniden elini ağzımdan çekti. Onu tekrardan itelemeye çalışırken bu sefer de sağ yanağıma tokat attı. Bir anda beni tutup pantolonomun düğmesini bir çırpıda açtı. Ben hem ağlıyor hem de onu itmek için hâlâ direniyordum. Pantolonumu tutup aniden aşağıya sıyırdığında bana pis gülümsemesini de atmayı ihmal etmedi. Bitti. Buraya kadarmış yaşantım, zaten bundan önce de hiç yaşantım olmamıştı ki! Yaşamak kelimesinin 'Y' sini bile yaşayamamıştım ben. Sadece berbat olan hayatıma asla unutamayacağım yeni bir olay eklenecekti. Hepsi bu..
•••
'Yaşamak'.. tek kelime, üç hece ve yedi harf. Bu kelime benim hayatıma o kadar uzak ve yabancı ki.. Ben, hiçbir zaman diliminde, bu kelimeyi yer edinmedim, edinemedim. Çünkü ben, hiçbir zaman yaşayamadım.. ölüydü, benim ruhum, bedenim, hislerim..
Sessiz çığlıklarım, çaresiz ağlayışlarım, bitmeyen özlemlerim, karşılıksız sevgim, hepsi benim yüreğimde..
# İYİ OKUMALAR #
- Eyl 2016 -
