"Çatlak dudaklarına,"dedi,gözlerinin maviliği gökyüzünü anımsatan adam.Ardından parmaklarını yaralı dudağımın üzerinde gezdirdi. "Ürkek bakışlarına,"söylediği her kelime uzun zaman sonra ruhumda hissettiğim o tarif edilmez acıyı hafifletiyordu sanki."Çırpınan kalbine,"dedi ve tam karşımda eğilerek dudağını göğüs kafesime dokundurdu. Acıyla yutkunarak gözlerimi kapattığımda eğildiği yerden doğrularak yüzümü ellerinin arasına aldı. "Merhem olacağım Açelya."
Her şey 80 gün önce başladı.
Kurtuluşunu kutlarken ruhum, meğerse esaretim şimdi başlıyormuş.
Daha büyük acı,
Daha büyük yara,
Ve daha büyük bir imtihan.