Rüzgar saçlarında dans ederken gözlerimi onun gözlerinden alamıyordum. Çok garipti, sanki daha az önce ondan nefret ediyormuş gibi hissediyordum ama şu an yeşil gözlerine bakarken nefreti hissetmiyordum. "Neden bana öyle bakıyorsun?" Dudakları arasından duman firar ederken bakışlarımı kaçırdım ve montuma sinip iyice küçüldüm. Bu halim onun hoşuna gitmiş gibi garip bir ifadeyle gülümsedi. "Gözlerin çok yeşil." Diyebildim sadece. Çapkın bir gülümsemeyle bana bakarken rüzgar benim saçlarımı da dağıtmış, yüzüme getirmişti. "Evet öyle." Bir anda dudaklarımdan bir kelime kaçtı ve o kelime artık onunla bütünleşti. Tam ona uygundu bu kelime. "Yeşilli." ••• |15.11.2020 Pazar 💚