"Sen; aklım ve kalbim arasında kalan, en güzel çaresizliğimsin." - Cemal Süreya
Bu cümle özetliyordu işte, kalbi kırık, mahcup kızın hayatını. Nasıl özetleyebilirdi peki başka bir şairin ağzından dökülen bu cümleler bir hayatı?
Belki de bir kızgınlığı, kırgınlığı, yaşanmışlıkları.
Anlayamıyordu Elis, içine sindirmeye çalışan, mavi gözlerine birden fazla duygu sığdıran o kadın. Aynı anda hem ihtirası, hem aşkı yaşayan. İçinde kalmış sevgi kırıntılarını tadan.. İstemeyerek de olsa. Zamana hayatını teslim etmiş bir kadın. Kendisiyle ve aşkıyla çelişen bir kadın. İntikamın doruklarına kadar peşinde olan bir kadın. Ve onun öyküsü..
Şimdilik sadece bu cümlelere sığardı onun kendisi, ama bekleyip göreceğiz olanları değil mi?
Altan.
Elis.
Ve çarpışan aşk.
Ama en önemli olan şeydi işte..
İntikam.
Nefesine ve en derinine kadar.