Esvedeyn

Kaderi kara mürekkeb ile yazılmış, bu hayat mücadelesini başından kayıp ederek dünyaya gelen bir bahtsız'ın öyküsü bu. Dünyaya gelmemesi gerekir iken, yaratan tarafından ruhuna üflenmişti yaşam. Bir günahın yükü altında almaya zorlanmıştı nefesi. Zor bir bebeklik, daha korkunc bir çocukluk geçirmişti. Hayat ona gülmemişti. O ise anlamamıştı hiç bir zaman etrafındaki insanların gülme sebebini. Karşılaşmak zorunda bırakıldığı kötü karakterler kadar iyi insanlar ile karşılaşmamıştı. Tek tük uzatılmıştı eller ona. Daha çok iyi niyeti olmayan eller uzanmıştı.
O ise tek iki insan'a uzatmıştı çekingen parmaklarını hayatı boyunca.
Biri en zor anında tutmuştu ufak parmaklarını. Bulunduğu karanlık zindandan kurtulmak için uzatmıştı güçsüz elini Kılınç ikinci defa yıllar önce. Uzatılan ufak eli tutan adam, kücük oğlanın hayatına bir mum gibi ışık ve sıcaklık yaymıştı. Ona çok şey öğretmişti ve öğretmek istediği daha fazla şey vardı adamın ama hayat kahpeydi. Kılınç'ın zifiri karanlığına ışık ve sıcaklık yayan küçük ateş söndürülmüştü, mumun direnmesine fırsat bile verilmeden. Kılınç' ın alnına yazılan kara kalemin mürekkebi bulaşıcı idi. Uzanan eller bulanıyordu acı karanlığa.
Yıllar sonra kendi gölgesini andıran birisi çıkmıştı karşısına. Ona uzatılan ince parmaklar ve donuk gözlerin sahibi Kılınç'ın yansıması gibiydi. Durduramadı iri parmaklarını adam ve tuttu kız çocuğunun elini, tutmaması gerektiğini bildiği halde.
Hislerden bir haber olan bu genç, tuttuğu kız ile farklı bir dünya keşf etti. Kız çocuğu ise adamın gözlerinde bir sığınak buldu. "Gözleri ışığı sönmüş cennet bahcesi", diye tanımladı Çağla Kılınçın donuk bakışlarını.
Onu hep büyümemişti adamın gözleri.
Kılınç kelimeler ile arası olmayan birisiydi.
O başlarda dilini kesmek istediği k