İçimde sakladığım gizli sandığım açıldı yavaşça. Önce anılar saçıldı etrafa, arkasından hüzün kokan sesler gözyaşlarıyla dağıldı. Sandığın içinde, ellerini dizlerine sarmış, kaburgasındaki kırıkların acısıyla sessizce haykıran küçük bir kız çocuğu belirdi. Anıların içinde küçülmüş, sandığın içine gömmüştü bedenini. Sesindeki çatlaklarla, sarsılan bedenine yaklaştım. Avuç içimi dizlerine gömdüğü başına doğru bırakıp saçlarını okşadım. İnce saç tutamlarını sevemeden, elimden hızlıca kayıp omzuna düşmelerini izledim. Başı hala dizlerinde olan küçük kız mırıldanmaya başlayınca, başımı yüzüne doğru yaklaştırıp titreyen sesiyle onu dinlemeye başladım. "Geçmişe söve söve bir yara gibi kanıyorum. Şakaklarıma bir acı düşmüş, unutmaya çalışmışım geçen yılları. Öpmüş babaannem kanayan her yaramı. Söndürmüyor gözyaşlarım içimdeki yangını. Alin ben senim! Kırılan kaburgandaki son acı benim. Bitmeyen acın benim. Duy beni! Titreyen ellerimi hisset, Şakağından süzülen yaranın acısı benim. Beni hissetmiyor musun? Titriyorum. Beni duymuyor musun?" • Karanlıkta Açan Çiçekler Serisi YayınlamaTarihi 19 kasım 2020
17 parts