ვუყურებ მის მზისგან გაბრწყინებულ სახეს და ვერ ვძღები, მინდა მთელი დღე ვუყურო, ვუყურო და ვუყურო. განა შეიძლება ცხოვრება ასეთი დაუნდობელი იყოს?! განა შეიძლება ღმერთი ასეთი დაუნდობელი იყოს?! მისთვის ვლოცულობ, ვთხოვ, მაგრამ მისგან პასუხი არ მომდის. ვერ ვგრძნობ, რომ ის ჩემთანაა, მის არსებობას ვერ ვგრძნობ. მაიძულებს, რომ ჩემს საყვარელ ადამიანს მოვშორდე, მისგან ჩემი თავი მიყავს ისე, რომ არცერთს არ გვინდა ეს, არც კი გვეკითხება... მე ხომ ეს არ მინდოდა... და მაინც, იძულებული ვარ დაგემშვიდობო...