BİRGEN

Ben Birgen'dim, o ise Koral'dı.

Ben yalnızlığa aşina olandım, o ise kendini herkesten soyutlayandı.

Notalarla dans eden parmaklarımız, zamanı geldiğinde tetiklerin sıcaklığını yuva ediniyordu. Bizim yanan yuvalarımız ateşini başka yuvalara sıçratıyordu. Biz hep kor olarak kalıyorduk, ancak ateşimiz diğer yuvaları yakıp kül etmeye yetiyordu.

Peki ya ikimiz bir araya gelirsek ne olurdu? İki kor birleşip harlanarak etrafı tamamen küle mi çevirirdik? Yoksa yan yana kül olup sonsuzluğa mı dalardık?

✦

"Üç... İki... Bir..." Diye saydım sessizce saatime bakarken. "Ölüm günün kutlu olsun, korkak kız." Burukça güldüm.

"Ve iyi ki doğdun, Birgen."