Kafamdaki çuvalı çıkardığında, gözlerim karanlığa alıştığı için önce karşımdakini tam göremedim sonra tam bağıracakken ağzımda bant olduğunu fark ettim. Ellerim ve ayaklarım bağlanmış bir şekilde eski bir sandalyede oturuyordum. Karşımda kini tam göremesem bile kim olduğunu adım gibi biliyordum. Ağzımdaki banttan rahatsız olmaya başladığımda fark etmiş olacak ki yanıma yavaş, yavaş geldi. Onu görünce az önce varsaydığım tezim doğrulanmış oldu. Yanıma geldi. Yavaşça (!) ağzımdaki bandı çıkardı. Çıkardığı an "İmdat yardım edin kimse yok mu? Gül gibi kızı kaçırdılar imdat" diyince kendine yakışır bir şekilde gülümsemeye başladı. "Sence bu depoda ya da bu arazide bizden başka biri var mıdır? Ayrıca gül gibi kız ha senden olsa, olsa gülün dikeni olur" diyince sustum. Sesimi ciddileştirerek "Ne istiyorsun benden, dediklerini yapmadım mı?" diyince yandan bir sandalye çekti tam karşıma oturdu. "Sana bu kadar meraklı olmamayı ve her işe o küçük burnunu sokmamayı öğreticem." dedi ve arkasına yaslandı. Ben korkuyorum cidden korkuyorum. Allah'ım sen koru amin. "N-Nasıl yani" diye sorunca "Onu da sonra öğreneceksin MERAKLI" MERHABA ARKADAŞLAR HİKAYEYİ DÜZENLİYORUM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. HEPİNİZİ SEVİYORUM. ♥♥♥♥♥♥ KENDİNİZE İYİ BAKIN. OKUYANLARIN YÜZÜ HEP GÜLER İNŞALLAH. OKUYUP VOTE VERENLERE ÇOK TEŞEKKÜRLER ŞİMDİDEN. ♥