Hani bazen derler ya film gibi. Ben kendi hayatımın başrolü bile değilim. Başkalarının nasıl oynamamı, nerde durmamı söyleyen figüran gibi hissediyorum bazen hayatımı. Ama kamera nerde söyleyin el sallayım dediğim daha çok oluyor. Keşkelerle, belkilerle savrulup gidiyorum bu dünya hengamesinde. Bekliyorum beni figüranlıktan çıkarıp başrolü yapacak olanımı. Kışın ayazını yemiş baharını bekleyen bir ağaç gibi. Doruklarında hissettiği soğuğu, renk renk açaçağı yaprakları için sabreden bir papatya gibi. Yar gelecek diye gözünün yaşını silen aciz bir kul gibi. Olsun beklemekde güzel. Ümidi olmazsa ne yapardı insan. Siz siz olun herşeyi kaybetseniz bile ümidinizi kaybetmeyin. Çünkü ümit herşeydir...All Rights Reserved
1 part