İki Yüzlü.

"Gecenin karanlığında, benliğimi bulmaya çalışıyordum. Aynada kendime bakındım, kimdim ben? Ne için yaşıyordum? Soluk nefeslerle akmakta olan gözyaşlarımı sildim. Yavaş adımlarla fazlasıyla dağılmış olan odamda ilerlemeye başladım. Odamın penceresinden içeri girip her şeyden bağımsız bir şekilde esen rüzgar usulca tenime değiyordu. Oldukça yavaş olan adımlarım yüzünden yatağımın yanına anca varabilmiştim. Hafif eğilip zeminde yüz üstü durmakta olan bebeği elime aldım. Doğrulduğum sırada ellerimi saçlarına götürdüm ve tebessüm ile okşamaya başladım. Bir anlığına bakışlarımı, özenli bir şekilde saçlarını okşadığım bebekten alıp aynada ki yansımama çevirdim. Beni karşılayan görüntü karşısında duraksadığım sırada ani bir sinirle bebeği nefretler savurduğum aynaya fırlattım. Gözümün önünde parçalara ayrılan aynaya bakarken hafif tebessüm ettim. Aslında, paramparça olan ayna değildi. Benliğimdi.."

Parçalara ayrılan aynayla tüm benliğimi kaybederken odada dört dönen rüzgarı son kez tenimde hisettim. Hatıralarım ve benliğim rüzgara karıştığında usulca odayı terketmişti. Yine ve yine tek başıma büyük bir hiçliğin ortasında kalakalmıştım...