Hiç kimse kararlarıma yada fikirlerime saygı duymuyordu..Ve bu beni çok kırıyordu..Kalpsiz bir görünüşüm vardı ama kimin duyguları yoktur ki? Herkesin vardı ama herkes kendi içinde ayrı bir hayat kurmuş orada yaşıyordu..Hiç kimse ama hiç kimse duygularını dışarıya yansıtmıyordu herkes kendini güçlü gösteriyordu ama..Aslında hiç kimse güçlü değildi..Bunu kendimden biliyordum işte ben de duygularımı hep gizlemiştim..Ama yanlış bir şey olduğunun farkına vardığımda her şey çok geçti..Çünkü artık kaybetmiştim ve bu artık acıtmıyordu niye mi? Çünkü çok zor oldu ama unuttum..Karanlık sokakta yürüyorum bir başıma..Eskiden olsa korkardım ama artık korkmuyordum çünkü hayat bana öyle şeyler yaşatmıştı ki, "Karanlık artık benim arkadaşım olmuştu"All Rights Reserved
1 part