DARE TO LOVE A PHLEBOTOMIST
  • Reads 319
  • Votes 8
  • Parts 7
  • Reads 319
  • Votes 8
  • Parts 7
Ongoing, First published Oct 15, 2014
Phleb believed na kaya niyang mabuhay sa mundo kahit walang  lalaki sa buhay niya,  na wala talagang forever dahil kahit ano pa ang mangyari masasaktan rin  at matatapos ang saya. Basta nandiyan ang pamilya at kaibigan sapat na. Nagsimula lang lahat ng ito nang  masaktan siya ng sobra. Pero bakit sa pagdaan nang panahon  parang unti-unti na niyang kinakain lahat ng mga sinabi niya  at  para bang magigising ang matagal na niyang natutulog na puso ....

May magtatagumpay kaya  na baguhin ang pananaw ng dalaga o mananatiling  " Walang forever" nalang ang drama ng buhay niya?
All Rights Reserved
Sign up to add DARE TO LOVE A PHLEBOTOMIST to your library and receive updates
or
#363date
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.