DİLDÂDE

Reads 135,221
Votes 6,910
Parts 20

Reads 135,221
Votes 6,910
Parts 20

acı ağlamak aşk gençkurgu gençkızedebiyatı gençlik gitme gitmek güzel güzellik karakol mahalle polis pöh sevda sevgi sevmek ölüm şiir

Her şeye rağmen avutulmayı bekleyen kız çocuğuna...






Başlangıç: 28/11/2020
Bitiş: 30/07/2023All Rights Reserved

acı ağlamak aşk gençkurgu gençkızedebiyatı gençlik gitme gitmek güzel güzellik karakol mahalle polis pöh sevda sevgi sevmek ölüm şiir

Table of contents

20 parts

#258pöh

Content Guidelines

You may also like

Sayıner Ailesi #3# Bu hikâyede bir kadının kendiyle çatışmasını, reddedilemeyecek sonunu ve yürek yakacak bir aşkı okuyacaksınız. Ve şunu anlayacaksınız, bir insan temas olmadan, başka bir insanı bakışıyla, sözleriyle, hayatıyla kendine bağlayabilir. Ve o insanı yok edebilir. -2016- ©Tüm Hakları Saklıdır.

Türk Mafya Lideri Harun Cihan Aktan ile, Türkiye Cumhuriyeti Savcısı Firuze Aldinç... Bir aile meselesi ile yolları kesişen bu iki insanın hikayesi, CİHAN MAVİSİ.

CANHIRAŞ •DİLDAR•(AŞİRET +18) by Sevval_Alpar01

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

Acı yok! Gözyaşı yok! Merhamet yok! Ve en önemlisi güvenmek yok! Hepsi geride kaldı, hepsi o gecenin karanlığına gömüldü, boğuldu kaldı. Geriye nankörlük, iki yüzlülük, ihanet sağ çıkabildi o geceden. Tek çare, tek kan tanesi kalana kadar savaşmaktı, tüm benliğinle! Ya da kül olup savrulmaktı. Ya ikisi de birlikte olsaydı? Ya yana yana kül olan biri sonuna kadar savaşsaydı? Ateşe aşık Pervane kelebeği kül olana kadar savaşacaktı. 25 yaşında hayatını abisinin ölümünün ardındaki sır perdesini aralamaya adayan bir kadın ve diğerlerinin, kadının yoluna engeller dikenlerin hikayesi. Hayat bazen, bazı şeyleri kafana vura vura öğretirdi, o da o gün her şeyi böyle böyle öğrendi. Bu hikayede kimseye arkanı dönüp güvenemezsin! Kimseye kalbini yaslayamazsın! Tek çare sensin, ve tek kalmaya devam edeceksin.

"Doğunun geleneksel törelerinin gölgesinde büyüyen iki ailenin kaderleri, bir kaçışla ve beklenmedik bir aşkla kesişiyor."

"Komik misin?" "Eksiğim." "Masal!" "Kerem?" "Oyun mu oynuyorsun sözlerimle?" "Tutamadıklarınla mı?" "Şunu keser misin?" "Neyi?" "Cümlelerimi ayrıştırıp laf sokmayı." "Üniforman üzerinde değil." "Yani?" "Yani emir komuta bende." ÖNEMLİ: Başlamadan önce; bu hikâyeyi 2009 yılında, 14 yaşında bir kız çocuğuyken kaleme aldığımı bilmenizi isterim. Gecenin En Doğusu'na başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Tamamen bağımsız değiller ama ayrı ayrı okunduğunda da anlaşılabilecek iki farklı hikâye. İki kitabın arasında 12 yıllık bir fark olduğunu unutmayın lütfen. Sevgiler.

Prenses -Erkek Koğuşunda Tek Kız - 18+ by Asosyol

Kadın koğuşunda yer olmadığı için erkek koğuşuna yönlendirilen Jasmin, bir erkekle aynı odada kalmak zorunda kalır. Ama bu oda, sıradan bir hapishane odası değildir. Onunla aynı odada kalan adam; kuralları umursamayan, karanlık geçmişiyle bilinen, soğuk ve tehlikeli bir adamdır. Adı: Morvan. Ve bu oda artık onun cehennemidir.

Lütfen Benimle Evlen / Davetsiz Aşklar ~ 1 by pembe_kalem

Bir sene içinde hamile kalmazsa bir daha asla anne olamayacağını öğrenince Aslı'nın önünde iki seçenek vardı; durumu kabullenip kaderine razı gelmek ya da hemen evlenip hamile kalmak. Bir kadına verilen en güzel özelliği kaybetmek istemeyen Aslı, ikinci seçeceği seçti. Nasıl olsa bir sevgilisi vardı ve onun yanında olurdu? Fakat beklemediği bir şey oldu ve sevgilisi onu yüz üstü bırakarak, terk etti. Anne olmak isteyen Aslı'nın artık tek bir seçeneği vardı; acilen uygun bir aday bulup evlenmek. Bunun için en doğru aday da ünlü iş adamı Onur Güral'dı. Aslı asla evlenmek istemeyen bu adamı evliliğe nasıl ikna edecekti? *** "Benimle evlen" "Ne?" "Lütfen benimle evlen" "Sen ne saçmalıyorsun?" Aslı da gerçekten saçmaladığının farkındaydı ama başka çaresi yoktu. O lanet kontrolden sonra yapacağı hiçbir şey kalmamıştı. "Bak biliyorum saçma ama benim bir bebeğe senin de özgürlüğüne ihtiyacın var. Sen bana bir bebek ver, ben de senin istediğin özgür hayatı yaşamanı sağlayayım" dedi. Onur işte şimdi bu kızın bir deli olduğuna emin olmuştu! ****

YENİDEN, YANDI TÜM IŞIKLAR by Umudunhikayesi

''Sevmiyorum, yalnız kalmayı sevmiyorum. Herkesle arkadaş olmayı, herkesi tanımayı, herkesle konuşmayı istiyorum.'' dedim boştaki ellerimi kaldırıp onun beline yerleştirirken. 'Kalmayacaksın,' dedi hafifçe geri çekilip elleriyle yüzümü kavrarken, 'söz veriyorum seni hiç yalnız bırakmayacağım. Hiçbir zaman hissetmeyeceksin yalnızlığı.' Başımı iki yana salladım. Başar, benim annem, kardeşim olabilir miydi, olmazdı. Ben o yalnızlığı on bir yıldır yaşıyordum, bir anda, bir sözle geçmezdi ki. ''Benim yalnızlığım kalbime işlemiş, o yalnızlığı alamazsın oradan.'' 'Alacağım, sen bana inanırsan yapacağım. Belki hiçbir şeyi unutamazsın ama bu saatten sonra telafi edebileceğimiz ne varsa edeceğiz, yeniden mutlu olacaksın, Zeren. Söz veriyorum, yalnızca benim sözüme güven.' Parmaklarıyla yüzüme düşen damlaları yok ederken, saçlarımı okşarken nasıl güvenemezdim ki zaten? ''Kimse benim başımı okşayıp bana her şeyin geçeceğini söylememişti, Başar.'' 'Ben yaparım, başını da okşarım, her şeyin geçeceğini de söylerim sana.' ''Hep yapar mısın peki?'' diye sorduğumda başını hızlıca salladı. Tekrar yaşlı gözlerle ona sarıldım. Ruhumun ilacı, bir çift kolun tesellisine bağlıymış, fark ettikçe sarsılıyordum. 20.04.2021 başlangıç. 11.10.2021 bitiş. Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun. Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.

!DÜZENLENEN BÖLÜMLERİN BAŞINA "(d.)" KOYUYORUM! Öldüğünde, mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık. Biz; İsimsizlerdik. Kapak: elirixgraphic / @azraaxsea 🔗🇹🇷 *İsimsiz Künyem adında ve kurgusunda yazılan tek kitaptır.* Askeri kurgudur.

UYARI: +18,şiddet ve küfür unsurları içerir!! ** TÜM HAKLAR SAKLIDIR! (Yayın tarihi -20.04.2024- )

❝ Bir kader,bin düğüm..❞ ⚓️ 28.11.2024 / #efil 1.sırada 28.11.2024 / #sencer 1.sırada 02.12.2024 / #ticaret 1.sırada 30.05.2025 / #ihanet 1.sırada

Lina arkasına dönüp baktığında onu bıraktığı yerde dizlerinin üzerine çökmüş, kendisine baktığını gördü. Aralarında bir hayli açılmış mesafeden dolayı yüzünü net göremese de toprağa bulandığını ve bakışlarındaki hayal kırıklığını seçebiliyordu. Kalbinde hissettiği acıyla tüm gücünü bacaklarına yükleyerek koşmaya başladı. Ta ki sesini duyana kadar. "Zarar görmene izin vermeyeceğim. Güven bana!" . . . 🌿(30 Ağustos 2017)

Bir rakkase ve bir asker. Bazı aşklar sahneden izlenmez... yaşanır, yakar, tüketir. Meyhanenin loş ışıkları altında dans eden bir kadın... Her adımında geçmişin gölgeleri, her tebessümünde içi kanayan bir sır. Ve o gece, izleyen kalabalığın arasında gözlerini ondan alamayan bir adam... Bir asker. Ne dans planlıydı o gece, ne kader. • RAKKASE.

Alp Demir, bir terör saldırısında anne ve babasını kaybederek hayatının en büyük acısını yaşar. Küçük kız kardeşi Asel ile birlikte teyzesinin yanına sığınırken, çocukluk yıllarının masumiyeti çoktan paramparça olmuştur. Hayatın yükü omuzlarına erkenden binerken, bir gün okul çıkışı saldırıya uğrayan Eliz'i kurtarması kaderin ilk düğümüdür. Eliz'in içinde filizlenen minnet, zamanla kalbine yerleşen derin bir aşka dönüşür. Yıllar geçer, yollar ayrılır... Eliz, idealist bir öğretmen olarak Van'a atanır. Fakat kader ağlarını yine örmüştür. Küçüklüğünde yaşadığı o travmatik an yeniden canlanır; sokakta bir saldırganın hedefi olur. Ve yine, bir gölge gibi karşısında belirir: Alp Demir. Bu sefer sadece hayatlarını değil, kalplerinde yarım kalmış duyguları da kurtarma zamanı gelmiştir. Aşk, zaman tanımaz. Acı, unutmaz. Ve kader, ikinci bir şansı her zaman vermez... Aksiyonun, dramın ve aşkın iç içe geçtiği bu hikâyede; koruyan bir adamın ve onun kalbinde yıllarca saklı kalan bir aşkın izini süreceksiniz. ******** "Ben seni seviyorum, bu ikimize de yeter Badem gözlü benim badem gözlüm..." 🖤 "kalbimin anahtarı senin elinde değil ve ben o anahtarı senin eline vermek istemiyorum." "kapının anahtarı yok diye bu kapıyı kırıp içine gireceğim gerçeğini değiştirmez Badem gözlü..."

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı'ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin tatlı belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. **** Hâlâ eski Naz'sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" *** Başlama tarihi: 17.10.2024

Yetiştirme yurdundan çıktıktan sonra ailesi hakkında hiçbir bilgi edinemeyen Yazgı Günce, bir gün kapısına gelen fotoğraf ve bebeklik battaniyesi ile geçmişi hakkında ilk kez bir şey bulur. Yazgı bulduğu bilginin peşinden giderken Akifle tanışır. Hayat onlara yeni yeni yollar açarken, bu ikili için beklenmedik şeyler olacaktır. Aralarındaki bağın küçük bir tesadüften fazlası olduğunu anlayan ikili için zor günler, mutlu günler kadar yakındır. "Ortak acılar, bu acıyı ortak yaşayan insanları bir araya getirir Yazgı." Tüm hakları saklıdır.

"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim... asker #1 26.09.2019 macera #1 27.10.2019 romantik #1 08.11.2019 bordobereli #1 12.11.2019 veteriner #1 25.01.2020 özelkuvvetler #1 25.01.2020 aksiyon #1 27.01.2020 romantizm #1 03.02.2020 sevgi #1 25.02.2020 Genç kız edebiyatı #1 23.03.2020 mizah #1 28.03.2020 komedi #1 17.01.2021 Genelkurgu #1 09.03.2021 baytar #1 31. 05.2021 (Not: Bu kitapta yazdığım her şey tamamen benim hayal ürünümdür. Lütfen gerçeklerle bağdaştırmayınız.)

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen'in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

Temassız

Sayıner Ailesi #3# Bu hikâyede bir kadının kendiyle çatışmasını, reddedilemeyecek sonunu ve yürek yakacak bir aşkı okuyacaksınız. Ve şunu anlayacaksınız, bir insan temas olmadan, başka bir insanı bakışıyla, sözleriyle, hayatıyla kendine bağlayabilir. Ve o insanı yok edebilir. -2016- ©Tüm Hakları Saklıdır.

More details