İki genç el ele tutuşmuş telli kapıların arkasından onlara açlıkla bakan ölü bedenleri seyrediyorlardı.Ölü olmalarına rağmen onlar ayakta duruyor,hareket ediyor,ses çıkarabiliyor ve öldürebiliyorlardı.Bir kaç yıl öncesine kadar dünyada açlık,savaşlar,kaçırılma olayları,cinayetler vardı.İnsanlar bütün bunları görmezden gelebiliyorlardı.Ancak bir gün ölüler yeniden dirilmeye ve yaşayan herkesi yok etmeye başlamışlardı.İnsanlar bunları görmezden gelemezdi.Ölüler,insanları ve hayvanları öldürüyorlardı,onların etlerini keskin dişleri ile parçalıyorlardı.
Carl Grimes tuttuğu küçük ve yumuşak elin sahibine yüzünü çevirdi.
-Onlardan korkmuyor musun ?
Chloe Ross yüzünü onları izleyen ve onları parçalamak için yanlarına gelmek isteyen ölülerden ayırmadı.
-Artık korkmuyorum.Çıkardıkları sesler hâla rahatsız ediyor.Ancak onlara acıyorum.
Carl şaşkınlıkla sordu:
-Acıyor musun?
Chloe güzel ve masum yüzünü onu anlamaya çalışan oğlana çevirdi.
-Sence de üzgün görünmüyorlar mı?
-Evet,görünüyorlar...