*Dikkat! Bu hikayeyi okuyanların, hız sınırını geçmemesi rica olunur! Aksi takdirde klişe mafya hikayelerini okumaya mecbur kalacaklardır!*
Mihri : Profilindeki sensen bekle beni.
Mihri : Mirza?
Mihri : Yoksa ismin gibi hükümdar soyundan geliyorsun da seninle konuşmak için özel izin mi almalıyım?
Mirza : Komik değilsin, bu bir. Rahatsız edilmeyi sevmiyorum, bu da iki.
Mihri : Sana bir şey soracağım.
Mihri : Beyaz mı kırık beyaz mı?
Mirza : Beyazın değil de kafanın kırık olduğunu görebiliyorum. Ama nazik bir beyefendi olduğum için cevaplayacağım, kırık olsun.
Mihri : Tamamdır. Bekle beni.
*İki saat sonra*
Mihri : ~fotoğraf~
Mirza : Bu ne?
Mihri : Seni düğünümüze davet ediyorum aslanım. Bu da davetiyen.
Mirza : Oooooovvv
Mirza : Bu sefer hız sınırını baya bir geçtik. Sınır diye bir şey kalmadı ne yapıyorsun Mihri?
Bir sorun yoktu, tüm bu yazılanları aslında babaannemin yazmış olmasından başka...
👻
"Hükümdar Mirza yenilmez, Hız Sınırı geçilmez!"
efsnraydn
Deneme amaçlı yazılmış bir kitaptır.
♾👻♾ = Bu sembol, sonsuza kadar hayalet kalacak olan okuyucularımın sembolüdür. Bu hikayede fazlasıyla rastlayabilirsiniz.
Kapak Tasarım: Kelime Ressamı
Hız Sınırı adlı ilk kitaptır.
Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur...
Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım..
-Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil...
Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım..
Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...