Geçmiş, kimimiz için geriye dönüp bakıldığında tekrar tekrar hatırlayacağımız anılarla yüklüydü. Kimimiz içinse hissettiği kimsesizliği ona unutturamayacak kadar büyük bir çöplüğe gömülmüştü.
Gelecek, umuda tutundu. O umut hayal kırıklığına bir düğüm attı. Yalnızlığın düğümü, sonun başlangıcına mahkum bırakıldı.
'' Ben, Alçin. Beni var eden geçmişim koca bir çöplüğe gömüldü. O çöplük, beni yok etmeye neden olacak ölçüde büyük bir enkaz ile çevrildi.
Ben yok olmayı değil, yok etmeyi tercih ettim.
Yalnızlığıma atılan her düğümü, geçmişime yüklenen acılarla çözeceğim.
O düğüme mahkum bırakılmıştım. Bu mahkumluk en güzel kurtuluşum olacaktı.''
...
İlk hikayem, bu yolda attığım ilk büyük adım...
Umuda, ihanete, hayal kırıklıklarına beraber şahit olacağız.
Sevgiyle kalın :)
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."