Zaman akıp giderken sadece devirleri değiştirmedi, düşünceleri de değiştirdi. İnsanların benliklerinde zehirli düşüncelerin yavaş yavaş oluşmasını da seyretti. Ama bunların hiçbirine engel olmadı. Çünkü onun bildiği tek şey benliğine uymak ve akıp gitmekti. Her şey zamanın insanların düşüncelerine engel olmamasıyla başladı desem yanlış olmaz her hâlde. Çünkü biz bugün onların bedelini öderken onlar birer korkak gibi oyunun arkasında önümüze çeşitli engeller koyuyorlardı. Bundan utanmak bir yana zevk aldıklarını bile düşünüyordum bazen. Ama bizim de çetin ceviz olmadığımızı öğrenmiş olmaları gerekirdi şimdiye kadar. Lafı fazla uzatmayacağım. İnsanların düşündükleri şeyler eyleme geçince kıyamet adeta başımıza koptu. Üstelik bu insanların arasında en yakınlarımız bile vardı. Kardeşimin kaybolması ile olaylar patlak vermişti sıradan gibi görünen hayatımda ama aslında kardeşimin kaybolması bile düşünülmüş ve uygulanmaya koyulmuş bir adımdı. Sadece ben bunu geç fark etmiştim. Hem de biraz fazla geç.