Öldürücü Aşk...

Sitemlerin , seslerin arasında arkasına bile bakmadan başı dik ve hiç pişman tavır sergilemeden o tutkulu , sert , küstah gülücüğünü atarak son vermişti hayatına...
Feryal güzel bir kızdı çevresinde tanınmış birisiydi , Güzel ve çekici yapısı vardı... Buzdan bir Kraliçe misali yaşardı... Onun hikayesi başkaydı henüz doğduğu anda bile belirli işaretler, izler vardı hayatında...
Zeki ve güçlü karakterinin altında masum ve savunmasız bir kız çocuğu vardı... Fakat yaşadığı dünya onu acımasız, kibirli ve zalim olmaya zorlamıştı... İlk aşkına olan sevgisi , imkânsiz halleri onu zehirli bir ok gibi yayını kaybetmiş fakat öldüreceği noktayı tanır hale getirmişti... Oku atmak için yaya ihtiyaç duymuyordu... Zira o ok'un yay'ın Ta kendisiydi...Ona Olan özlemini içinde sessizce büyütüp onu arar gibi dokunuyordu her tene... Ve her dokunduğu tende kendini biraz daha kaybediyordu... Feryal güzel Feryal... İlk aşkını sevmişti saf , çıkarsız, beklenti olmadan... Fakat bu aşkın hor görülmesi onu incitmişti... zaten imkansız olan bir aşkın birde " Aşk " tarafından saplantı olduğu kanısı Feryal'i paramparça etmişti... Neden peki neden diye sorgularken buluyordu kendini... Bu kadar sevimsiz miyim derken gözleri doluyordu Feryal'in, Gözlerinin önünden akıp gidiyordu emekleri, hayalleri... O Hep severken Sevilmemis olduğunu hissediyordu ve öyleydi Feryal zaten tek başına yaşıyordu sevgisini... Bunu anlayınca sessiz bir halde gidiverdi " Aşk 'tan..."

Hayatı her zamanki gibiydi Onu izlerdi arada ,haberlerini alırdı... Feryal sessiz görünse bile içinde başka bir hisle yaşıyordu... Ona özel olan birşeydi... Bir gece gözlerini kapatıp uykuya dalmak üzere iken aklına Onun son sözleri gelmişti, Feryal kırgın, kızgın ve çok öfkeliydi... İçinde kocaman bir öfke ile yaşıyordu istemediği fakat zevk duyduğu bir öfke... Nihayet usulca teslim oldu uyku