Elimde tuttuğum mor renk tebeşiri kara tahtaya yaklaştırdım iyice, "Bak şimdi, hayatımız bu kara tahtadan ibaret, elimde tuttuğum bu tebeşirse siz insanlar," Kelimenin ilk harfini kocaman yazdım. "Siz hayata bir şeyler kanıtlamaya, bir iz bırakmaya çalışıyorsunuz ya," Ardından kelimenin bütün harflerini tahtaya bütün gücümle bastırarak yazmaya çalıştım, kırılan tebeşirler elimin üzerinden doğru yuvarlanıp yere yapışırken uçarak süzülen tebeşir tozlarını gösterdim ona. "İşte biz de böyle sizin ardınızdan boşluğa düşer gibi süzülüp bir yerlerde biriken Tebeşir Tozlarıyız. Sizin Hayata iz bırakmak için harcadığınız insanlarız..."
Yazdığım 'Kimsesiz' kelimesinin altına son bir çizik atıp tebeşiri yere doğru savurdum.