son bahar.

¤ tek bölümlük hikaye.

Reyhan'ın ağzından küçük bahçede yankı yapacak şekilde bir kahkaha kaçtığında, keçisi de arkasından meleyerek onu kovamaya başlamıştı. Sonbaharın ağır havası altında kalan; toprak tonlarına boyanmış, yağmurun: toprağa hasretinin kokusu olan bahçe, birden ikisinin kahkahalarıyla neşeye, mutluluğa boyanmaya başlamıştı. Şayet, insanlar; Tanrı'nın boya tüpleri olsaydı ve boyası biten bu dünyadan göç ediyor olsaydı, Reyhan ile Çiğdem, bu dünyadan geçen en güzel renk olacaklardı. Şu rengi atmış dünyada ki, en canlı renk.