වැස්ස වැහැලා ඉවර වුන ගමන්ම තියන අදුරු රෑක ඔයත් එක්ක කැලේ පාරක් දිගේ තනියම ඇවිදන් යන ගමන් " ආගිව්‍ය අයියෙ එදා දවසක් හොල්මන් ..." කියලා මම පටන් අර ගත්ත කතාව "කටවහපං සිත්රූ ..." කියලා ඔයා ඉවර කරන්න ඕනේ .... "කැස්වටුවා මං මොනා හරි කිව්වොත් තමයි ... සිත්රූ ....සිත්රූ .... සිත්රූ...ඔය නම කියන්න එපා අයියෙ මං උබව හංගලා මරනවා " කියලා කියවනකොට ඔයා මගේ නලියන තොල් දිහා බලන් ඉන්නවා බලන්න ඕනේ පුංචි පුංචි දේවල් වුනත් මට ඒවගෙන් ආදරේ මහ ගොඩක් දැනෙනවා අයියෙ . "තව චුට්ටම චුට්ටක් ඔහොම තුරුල් වෙලා හිටපං සිත්රූ " කියද්දි ඔය ලැවෙන්ඩර් සුවද ඇතුලෙ සැනසෙන විදිහ දන්නෙ මම විතරයි ~ඔයාගේ රූපේ විතරක් දැකලා නිවෙන තරම දන්නෙ මමනෙ අයියෙ අධි මාත්‍රාවෙන් ලැවෙන්ඩර් සුවදකට වහ වැටුනු ස්වරපෙලක රහසකට~ 🥀🦋 🥃 අ ධි මා ත්‍ර

Just friends... Right ? AYUSH ♡ ADHEER Start - 03.06.2024 End - # 1 in nonfiction # 1 in Sinhala # 1 in Sri Lanka

DON'T JUDGE MY CHARACTERS JUST BY READING THIS SYNOPSIS, THERE'S MORE THAN THIS IN MY STORY AND REMEMBER WHILE YOU ARE READING THAT MY CHARACTERS HAVE FLAWS BUT THEY HAVE A SOLID REASON OR TRAUMA FOR THAT. GIVE IT A TRY IF YOU WANT TO TRUST ON ME, YOU'LL NOT REGRET YOUR DECISION, TRUST ME🙏🏻😇💗🧿 _________________________________________ "is it mine?" His words shattered her and her character in a minute. She was so excited to share this news to him for becoming father but his words made her feel disgusted and characterless. "What are you saying? You are d.. doubting on me" She said but left the room without giving her any reply _________________________________________ "You killed her, get lost from my life. I don't want to see your face just go away" Her words were like small needles which pierced his heart badly but he deserves it and he knew that. "Please Gajra, give me a chance please don't leave me, don't abdon me" He begged kneeling infront of her, but she showed no emotions to him. _________________________________________ "Sorry, we failed" Doctor's word made her collapsed on floor. No this can't happen he didn't left her, left her child. He can't do this, he needs to earn forgiveness, he can't ran away but it was too late. _________________________________________ INTRODUCING LEADS Poonam Chaudhary, a girl from a middle class family got married to the guy who scares her to the core. Kaushal Mishra, husband of Poonam and possessed by her eyes from the moment he saw her for the first time. Both are dealing with past traumas and pain. Will they find solace in each other's company or their hearts will be broken again? Will they both have a beautiful life together or their relationship will end on a heartbreaking point?

" මොකද මං කැමති නෑ මට අයිති දේවල් වෙන එවුන් දකිනවට..."

"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-

"𝑪𝒂𝒖𝒈𝒉𝒕 𝒎𝒚 𝒆𝒚𝒆, 𝑰 𝒂𝒊𝒏'𝒕 𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒔𝒑𝒐𝒕 𝒄𝒖𝒛 𝑰 𝒃𝒆 𝒐𝒏𝒕𝒐 𝒚𝒐𝒖"

පෙර ආත්මයේදිත් පතා ආ නිසාමයි මේ ආත්මයේ හමු උනේ අපි මේ ආත්මයේ හමුවුනේ

did i take a step and decided to post a story despite my low and shy confidence? yes. anwyas!!! '*:;,．★ ～☆・:.,;* [User], a savoir around the town. slaying and defeating enemies, one warming morning, she got a news from all the mayors around the town.. ... was it worth it, getting the swords of the souls while they try to protect you? you feel sorrow after defeating them. watching their deaths one by one. Getting tormented by the voices. and you knew. you had to defeat the voices. [Started : August 20, 2024] ( Since there will be like interactions such as uh, romance? idks skks BUTTTT.. I have to make the reader as a girl because i know myself ill make this a romance story. plus im a Christian, sorry :[ )

"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස් දිහා බලන්න බැරැව යෙහස් බිමබලාගත්තෙ විහංඟගෙ මූනෙ දඟකාර හිනාවක් මැවෙද්දි.... _පෙම්හීන මල් පිපිණු මාවතේ අපි ආදරෙන් උන්නු කාලයේ මතකේ පෙම්කතා ඇසුනා මතකයි නේද පෙම්වන්තයෝ!_ විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක යෙහංස නිර්වාන් දිසානායක #Taekook Nonfiction #High School Love Story #Romantic Story Started=2024/04/28 End=? Cover By @Lochi_Jeon

ආවා නම් කියෙව්වා නම් කමෙන්ට් එකක් දාලා පලයං...