ESARET

Ceyda nasıl bir işin içine düştüğüne anlam veremiyordu. Kendi kendine konuşmaya başladı.
"Kendin ettin kendin buldun Ceyda evlendin de ne bok oldu rahatmısın şimdi"
"Ne rahatlaması kızııımmm bütün hayallerim hedeflerim piç olduu"
"Yaa bak işte insanın kendisine yaptığı kötülüğü el yapmaz yazık be! yazık!"
"Ne yapalım Ceyda düzelticez bu durumu da"
"Her şeyi düzeltirsin de Ceyda çocuğunu kaybettin sen onu nasıl atlatacaksın be kızım! Biliyorum için alev alev, biliyorum kimseye anlatamıyorsun, biliyorum kabuslar görüyorsun ben hepsini biliyorum ceyda!"
"Her şeyi de bilmeyiver sende sus artık kafamın içinde dır dır dır yeter."
İç sesi de sustu Ceyda'nın göz yaşları da durdu.