TOLİÇONA

Kurtuluş karşısında ağlayan güzelliğe baktı. İçi burkuldu bu aralar ne çok ağlatmıştı biricik eşini. O zaman anladı içinde ona karşı aşktan ve sevgiden daha büyük şeyler hissettiğini. Herkes hayatında bir şeyler yaşardı kimi dilinde kimisi de kalbinde.Kurtuluş kalbinin tamamını Asel'in doldurduğunu hissetti. Gözlerini kapattı eşinin kokusunu derince içine çekti.O ağladıkça kalbine hançer saplıyorlardı sanki . Elleriyle minik yüzünü kaldırdı ' Yapamıyacağım şeyler için söz vermeyi sevmem ama dışarı bak' Asel kafasını cama çevirdi dışarıda tane tane kar yağıyordu. Devam etti Kurtuluş: 'Kar taneleri ne güzel anlatıyor birbirimize zarar vermeden de yol almanın mümkün olduğunu.'