Where the Shadow Ends

"Whether it hurts is kind of irrelevant", ni hindi man lang lumingon si Odette na para bang walang iniindang sugat.

"There are people who are so hungry for love that they were accepting substitutes", bulong ni Atlas matapos higpitan ang yakap.

With redden eyes Donna spat, "Being corrected and being looked down upon are two different things".

Cosmo smirked obviously taunting, "Sometimes you lose a battle. But mischief always wins the war".

Bata ka pa kaya naman wala ka pang alam kung gaano kapait ang takbo ng kapalaran sa mundo. Iyon ang akala ng mga may edad na.

Sapagkat hindi marunong magpaubaya ang tadhana. Ano man ang estado, lahi, kasarian at edad mo sa buhay sa oras na ikaw ang mahalikan ng masakit na realidad wala ka ng magagawa pa kung hindi matutong tanggapin ang kapalaran.

Tulad na lamang ng apat na bida sa kwentong ito. Ngunit ano nga ba ang naging bunga ng pagyakap sa kanila ng kadiliman? Nakasaad din ba sa lubid ng tadhana ang kanilang pagkikita?

Were they meant to fix each others life? Or tear it further apart?

***

My first Fan Fiction!