Hayallerimin içinde hiç bu kadar var olmamış, hiç bu kadar hayallerim için var olmamıştım. Çok sevince hayallerde, hayallerle yaşamak yetiyormuş insana. Bu satırlara döktüğüm hikaye çok şey öğretti bana, çok şey kattı. İyisiyle kötüsüyle çok tecrübe edindim, başta bunun için ONA minnettarım. Daha önce de hissetiğim ya da hissetmediğim duyguları bu kadar derinden yaşamam, zaman zaman mutlu etsede beni daha çok üzdü. Ama en çok da beni üzen şey bir yanlışa bu kadar tutulmamdı. İnsan bazen de bile bile kendini ateşe atıyormuş, göz göre göre sonunun kötü olduğunu bildiği şeylerin peşinden koşuyormuş. İşte bu da benim bir imkansızın peşinde koşma hikayem... Ben sana umutlarla dolu masum bir papatya bahçesi vadettim, ama senin dikenli gül bahçelerini sevdiğini nerden bilebilirdim ki?