Ve kitabımın son sayfasını da okuyup kapağını kapattım, düşüncelere daldım. Bu kitap da mutlu sonla bitmişti. Mutlu sonlar neden gerçek hayatta da olmuyordu? Neden mutlu sonlar sadece masallara, romanlara özgüydü?
Kitaptaki karakterlerle birlikte mutluluktan ağlıyordum.
Kitap okumayanlar için hep üzülmüşümdür. Çünkü onlar bir kitabın sayfalarında kaybolmak ne demek, onlarla birlikte gülüp, onlarla birlikte heyecanlanmak, öfkelenmek, korkmak ya da onlarla birlikte ağlamak ne demek bilmiyorlar.
Karakterleri, kitabı hissedemeyenler... Bizim gibileri anlayabilirler miydi? Hiç sanmıyorum.
Ben Kumsal. Kumsal Aygün. Yirmi yaşında, hayatla pek anlaşamayan, kendini kitaplara, şarkılara, çizimlere veren Kumsal. Çevresinde pek arkadaşı olmayan, çoğu insana tahamülü olmayan, sınıfta en arkada oturmayı seçen Kumsal. Hayatıma hoşgeldiniz.
Kitabımın tüm hakları saklıdır.
Buradaki içerikler; yazı, ses, görüntü, tasarım, fikir, çalışma, araştırma gibi kullanılabilecek tüm fikir, emek ve değerler bana aittir. Herhangi bir çalma, izinsiz alıntılar yapma vb. durumunda yasal işlem başlatılacaktır.