Yeni bir sayfa açmıştık hayatımıza. Artık hiçkimse için üzülmeyecekti. Herkes herşeyi unutacaktı. Yeni aşklar bulacaktım gerekirse. Bulmuştumda bu çocuk bir harikaydı. Onunla olmayı gerçekten istiyordum.
Hayata dair hatırladığım ilk andaydım.
Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları.
"Dönmüşsün."
İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti.
Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu.
"Döndüm."