PARÇALANMIŞ

İçimde bedeni alev almış, cayır cayır yanan kadının, küllerini savurarak kömürleşmeye yüz tutmuş vücudundan yayılan o pis koku, stresli olduğum zamanlarda mide asidimin yaktığı gibi sızlatarak göğsümün ortasından yukarı doğru burnuma doluyordu. Bedenimde bir cesetle yaşıyordum. Gömülmeyi unutulmuş, olduğu yerde, kaburgalarımın arasında ateşe verilmiş bir çocuk cesediyle aynı ruhu paylaşarak özümdeki cehennemde yaşıyordum.
Cennet nasıl bir yer bilmiyordum. Hayalini kuramayacak kadar yanmıştım. Fakat cehennemi yaşamış biri olarak, asıl cehennemin kaburgalarımızın arasında can bulduğunu biliyorum.

🌙

Yeşil mi yoksa ela mı olduğunu bilmediğim o harelerde ölüm gizliydi. Bu kadar güzel bir adamı kim, neden öldürürdü ki? Ruhu bedeninde kaybolmuştu ve onu bulmak gibi bir gayesi de yoktu. Sonra bana gülümsedi. Hoşgeldin yüreğimin zarif sızısı.