Asiye İlkim Akçay!
Üzüntülü, kederli ve acılı kadın!
İsminin anlamını bu zamana kadar vermemiş miydi? Çektiği acılar bu zamana kadar sadece geçmişte kalmamış, boynuna yağlı bir urgan gibi asılmıştı.
Bu sefer kaçmayacaktı, babasının arkasına gizlenmeyecekti, düştüğün de kardeşini suçlamayacaktı. Savaşacaktı. Çünkü biliyordu, babası düşmeden kaldırırdı onu. Biliyordu kardeşi dikenli yollardan yürütmezdi, şimdiye kadar Asiye isminin hakkını çok vermişti. Artık güçlü olacaktı. Düştü mü? Tekrar kalkardı. Koşuyorken takıldı mı? Daha da hızlı koşardı. Ne olursa olsun yapardı. Babasının kızıydı. O, Asiye İlkim Akçay'dı.
Kapak: MatmazelinHayali