Sarsıcı bir ölüm,
Kayıp bir kişi,
Meçhul bir zarf,
Kaybolan ruhlar...
"Gidiyoruz." dedim o sessizliği bozarak. "Kim benimle?"
O anda tüm bakışları üzerime topladım. Bazıları hayret etti, ciddi olmadığımı düşündüler, bazı bakışlar ciddiliğimi fark etti fakat inanmak istemedi, bazıları ise delirdiğimi düşündü. Kimi kötü haber kısmına korktu, kimi iyi haber kısmıyla umutlandı. Fakat hemen arkamda hissettiğim güçlü bedenin varlığı sorgulamadı bile. Ne hayret etti ne inanmak istemedi ne korktu ne de umutlandı. Sadece kabullendi.
Alev almış bir bedendim ve elimi bu noktada kim tutarsa benimle beraber yanacaktı.
Sekiz kişiydik, biri eksik olan. Yanmayı kabul eden ilk kişi ise bunu dile getirmeyi tercih etti.
"Bile bile yanmayı bu denli kabul etmek isteyeceğimi düşünmezdim senden önce," diye mırıldandığına emindim bunu yalnızca duyan kişi olduğuma. Bir anlık bu fısıltılı tonu içimi gıdıkladı. "Yanmak hiç bu kadar etkileyici gelmemişti gözüme bal arısı."
Gülümsedim ve yavaş bir soluk çektim içime. "Başlıyoruz Asira." dedim ilk kez bu ismi kullanarak.
"Başlayalım Armina." dedi o da ilk kez.
'KAYIP RUHLAR' ADINDA İLK KİTAP!
01.01.2021/'
Cinayet #19 (07.2022)
Korkular #1 (07.2022)
Tüm hakları saklıdır.
Çalınma, kopyalanma vb. durumlarda yasal işlem başlatılacaktır!
Siz: Sırf beraber çalıştığımız için bana böyle davranmanıza izin veremem, İlker Bey?
İlker bey: Davranışlarımın sebebi sadece beraber çalışmamız değil Başak hanım.
Siz: Peki ya ne?
Siz: Ne bu haddinizi aşmalarınız?
Siz: Sabrımı zorlamalarınız.
İlker bey: Aklımı sikip attığın için bunların cevapları bende de yok. Buna aşk diyorlar ama çok saçma.
İlker bey: Hiçbir insan, bir insanın iradesini bu kadar sikemez.