KARANLIĞIN KIZILI

SEVMEK... Sevmek zordu. Normal bir insan için bile bu kadar zor iken benliği karanlığa bürünmüş bir adam için daha zordu. kadın bekledi usulca. sevmeyi sevilmeyi istiyordu yalnızca. Yaklaştı kalbini esir alan adama, açık pencereden içeri sızan rüzgarın sesine karıştı fısıltısı;

"Karanlığa hapsettiğin kalbinin rengi olmak istiyorum Yarkın, siyahına kattığın tek rengin olmak istiyorum. Senin gibi asi, hırçın olan saç tutamlarımın yüzünün her bir zerresine katmak istiyorum. Senin kızılın olmak istiyorum."

Sesi gibi titredi kadının bedeni. Yere indirdiği bakışlarını, dipsiz bir ormanı andıran yeşil harelere çevirdi.

Dudağı kıvrıldı adamın. Bu gülüş bir gülümsemekten çok tehditkardı.
dudaklarını araladı adam. İki dudağından çıkanlara titretti kadını bir kez daha.

"Unutma küçüğüm ben karanlığım, sende karanlığımda ki kan rengisin."

Bu hikaye Yarkın ve Alçin'in hikayesi...

🍷🍷