Minho uykuya daldığı sırada odalarının kapısında bir hareketlilik farketti Hyunjin. Minho'yu uyandırmamaya dikkat ederek yanından kalktı ve odanın çıkışına doğru ilerledi. Evinde tanımadığı birini görmekten değil, tanıdığı o kişiyi görmekten korkuyordu. Ama koridora çıktığında gördüğü kişi tam olarak o görmek istemediği adamdı.
"Vakti geldi Hyunjin..."
Şimdi de duymaktan en çok korkutuğu seni duyuyordu işte.
"Daha olmaz... Şimdi olamaz, nolursun bize birazcık daha zaman ver, nolursun..."
"Üzgünüm Hyunjin , ama bu dünyanın bi düzeni var , olması gereken olacak...Er ya da geç, engelleyemeyiz, sadece geciktirebiliriz ki 8 yıl mucizevi bi süreydi, yapabileceğimizin en iyisiydi. Çok üzgünüm, ama yolun sonuna geldiniz artık..."
[ s l o w u p d a t e ]
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?