Bir kaç saniye...
Sadece bir kaç saniye benim bildiğim bütün hayatımı elimden alıp farklı bir hayat vermişti.
Neydi bunun anlamı?
Herkes aynıydı... kimse değişmemişti. Ama...
Aynı zamanda o kadar farklı kişilerdi ki onları tanımıyormuş gibi hissediyordum.
Erwin... Mike... Nanaba?
Yaşıyorlar...
Petra? Oluo, Eld, Gunther...?
Nasıl olur...?
Neler oluyordu böyle? Nasıl bir paralel evrendeydim.
Eren, Mikasa, Armin, Jean, Connie, Sasha ve....
Yanlarındaki çilli çocuk...
Marco? Ölmemiş miydi ya o?
Ya ordakiler...
Onlar...
Kalbimin atışı hızlandı. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Mantığı yoktu. Anlamlı gelmiyordu!
Adımlarımı onlara çevirdim. Ağlıyordum.
-Lütfen... lütfen gerçek olduğunuzu söyleyin.
Bana döndüler. Üçüde gülümsüyorlardı.
-Lütfen... birisi... yaşadığım 17 yıllık acının boşa olmadığını söylesin.
Sesim yükseldi. Artık bağırıyordum.
-LEVİ, İSABEL, FARLAN!!
Karanlık günün ortasında başka bir boyuttan gelen bir Varyant sayesinde bambaşka boyutlara giden İzuku Midoriya ve de arkadaşları tüm Boyutlardan kahramanlarla birlik olur fakat Villainler da yerleri de sayıklamadıklarından başlarında Yeni Dünya'nın Tanrısı olduğunda yenilemeleri imkansızdır