Mezarın başında oturmuş gülümsüyordum, hatta arada kıkırdıyordum bile. Annem bildiğim kadının gider ayak bana yaptığı son eziyetineydi gülmem. Bambaşka bir hayatım olabilirmiş bunaydı kıkırdamam. Mezarından aldığım bir avuç toprağı elimde ezerken mezara eğilip "Rabbimin ateşi üstünde olsun"diyerek kalktım. Mezarlıktan çıkarken nereden başlayacağımı kesinlikle bilmiyordum. Kimsesiz olduğumu sanan ben sağlıklı bir Anne Babaya ve bonus misali gelen 5 abiye sahiptim ama onlar bana sahip olduklarını bilmiyorlardı. Anne sandığım öz teyzem babama olan hastalıklı aşkı yüzünden 3 yaşındayken beni ailemden kaçırmış, saklamış ve bu işin içinden bir güzel sıyrılmış! Hayat daha kaç kötü yönünü göreceğim , ne yapmam gerektiğini, nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. bir anda karşılarına çıkıp " Merhaba ben öldü sandığınız kızınız Arya hadi aile olalım" mı diyecektim Allah'ım ben nereden başlayacağım...All Rights Reserved
1 part