KILL MY TIME ━ LUKE PATTERSON

Reads 13,257
Votes 785
Parts 27

Reads 13,257
Votes 785
Parts 27

━ KILL MY TIME
        " LUKE PATTERSON „ 
     [  julie and the phantoms  ]
    
    
                                                      ❝ 	- Więc jesteście duchami... Ale w zespole. Zespole duchów z lat 90.? - Zaśmiałam się, wskazując palcem na ich trójkę.
    - No cóż... W zasadzie tak. - Blondyn wzruszył ramionami i zaczął bujać się na swoich piętach.
    - Dobra. - Wypuściłam wstrzymywane przeze mnie powietrze, po czym odeszłam od drzwi na dach i pozwoliłam im zamknąć się za moimi plecami.
    - Nie zatrzasną się? - spytał ten w skórzanej kurtce.
    Kiwnęłam głową w odpowiedzi i przeszłam na sam środek dachu. Rzuciłam torbę na ziemię, zapominając o szklanej butelce ukrytej w środku, więc skrzywiłam się na dźwięk stuknięcia.
    - Jak chcesz stąd zejść? - odezwał się ten stojący pośrodku. Jego brwi były zmarszczone, ale znaczące spojrzenie przebijało spod zmieszania.
    - Jeśli musisz wiedzieć, piękny chłopcze...
    Podeszłam do balustrady i ułożyłam dłoń na barierce, wpatrując się w gwarne ulice miasta. Niewielki uśmiech pojawił się na moich ustach, gdy odwróciłam się do nadal obserwującej mnie trójki. Dwójka zrobiła się blada, gdy wszystko sobie uświadomiła, a trzeci przechylał głowę, nadal niczego nie rozumiejąc.
    - To noc, w którą skoczę. ❞
    
    
    
                                            W  KTÓRYM  trójka  duchów
                                            pomaga dziewczynie, która
                                            nie  chce żyć,  przypomnieć
                                            sobie         wartość         życia.
    
    
    
    TW! wzmianki o samobójstwie, depresja
    
    
    
    ©  JADORELOU | 2021-2023All Rights Reserved

Table of contents

━ KILL MY TIME
" LUKE PATTERSON „
[ julie and the phantoms ]

❝ - Więc jesteście duchami... Ale w zespole. Zespole duchów z lat 90.? - Zaśmiałam się, wskazując palcem na ich trójkę.
- No cóż... W zasadzie tak. - Blondyn wzruszył ramionami i zaczął bujać się na swoich piętach.
- Dobra. - Wypuściłam wstrzymywane przeze mnie powietrze, po czym odeszłam od drzwi na dach i pozwoliłam im zamknąć się za moimi plecami.
- Nie zatrzasną się? - spytał ten w skórzanej kurtce.
Kiwnęłam głową w odpowiedzi i przeszłam na sam środek dachu. Rzuciłam torbę na ziemię, zapominając o szklanej butelce ukrytej w środku, więc skrzywiłam się na dźwięk stuknięcia.
- Jak chcesz stąd zejść? - odezwał się ten stojący pośrodku. Jego brwi były zmarszczone, ale znaczące spojrzenie przebijało spod zmieszania.
- Jeśli musisz wiedzieć, piękny chłopcze...
Podeszłam do balustrady i ułożyłam dłoń na barierce, wpatrując się w gwarne ulice miasta. Niewielki uśmiech pojawił się na moich ustach, gdy odwróciłam się do nadal obserwującej mnie trójki. Dwójka zrobiła się blada, gdy wszystko sobie uświadomiła, a trzeci przechylał głowę, nadal niczego nie rozumiejąc.
- To noc, w którą skoczę. ❞

W KTÓRYM trójka duchów
pomaga dziewczynie, która
nie chce żyć, przypomnieć
sobie wartość życia.

TW! wzmianki o samobójstwie, depresja

27 parts