Ölüme Mahkum

"Bak, bu çiçekler güneşi çok sever. Yönleri hep güneşe dönük olur. Bu yüzden sana dönükler Güneş."

gözlerimi ağır bir yük yaşıyormuş gibi devirdiğimde yüzünde daha da eğlenen bir ifade oluştu:

"Heey, esprim hoşuna gitmedi değil mi?"

"Ölüme mahkum bu aşk Güneş..."

gözünden akan yaşa dokunan parmağımdam tüm vücuduma acı yayılıyordu:

"Hayır Yavuz... Hayır, sus nolursun. Aşk ölen bir şey değil ki. Hepimiz ölüme mahkumuz, ama aşkımız sonsuz."

"Söylenir ve yarım kalır bütün aşklar yeryüzünde."