Hayat karanlık bi yoldan ibarettir. Korkarsın,heyecanlanırsın ve kaçarsın. Bi' ışık gördüğünde kurtuldum sanar mutlu olursun ama karşında gördüğün şey sadece bi duvardır. Tıpkı çölde su aramak gibi bir şeydir bu yürürsün, engelleri aşarsın, gördüğün suya ulaşmak için elinden gelen her şeyi yaparsın. Peki ya sonuç ne mi olur? Koca bir hiç. Hayat da böyle değil mi zaten ne yaparsak yapalım elde var sıfır. Bir gün hepimiz unutulacaktık. Peki unutulacaksam bunca çabam niyeydi benim? Neden aşmaya çalışıyorum boyumdan büyük engelleri, koca bir hiçle yok olmak için mi? Koskaca şeylerin bir hiçe sığınmasıdır hayat. Mutlulukların,mutsuzlukların,üzümtülerin,sevinçlerin,korkuların. Bu kadar duygunun bir hiçe sığması ne kadar da ironiydi. Üzüleceğimizi yıkılacağımıız bile bile ilerlemeye çalışırız sırf sonumda ne olacağını merak ettiğimiz için. Peki ya sonuna geldiğimizde başlarsak?