Gökten yağan kar taneleri mezarımın içini toprak gibi dolduruyor dolan mezarın içindeki ruhumun kırık kalbinin sesi hala içimde atıyordu Karşımdaki adamın bitişini izledim Ama kelimeler beni aşıp dışarı çıkamadı Dilim lal oldu yine de içimdeki çatışmaya son veremedim Titremez sandığım ellerim titriyor Dolmaz sandığım gözlerim doluyor Acımaz dediğim sol boşluğum Artık boş değilmiş gibi acıyordu Ondan hayatını almış yaşam damarımı ona bağlamıştım Ayla güneşin yeri değişmiş kum saati tersine akmaya başlamış Her şey olması gerekenin dışına çıkmıştı