'neden burada olduğunu bilmeyen bir çiçektin ilk yeryüzüne düştüğünde. Yavaş yavaş büyüdün küçüğüm. Sana bunları yazarken 470. yaş günümü geride bırakmış bulunuyorum. Umuyorum bu garip insanoğluyla başa çıkabilirsin.' yatak odamda bulduğum bu garip kağıtta yazanları asla anlamamıştım. Biraz zaman geçince kaybettiğim hafızam bana ufak oyunlarla geçmişimi hatırlatırken kendimi hiçte beklemediğim bir dünyada bulmuştum.All Rights Reserved